Keşke Jean Marie Poire gibi yönetmenlerin de birer koruyucu melekleri olsa da, onların en hızlısından on-on beş Amerikan filmini üst üste seyrettirip, hiçbirinin sandıkları kadar hızlı olmadığını gösterse...Fransa’dan gelen “Koruyucu Melekler", Avrupa sinemasının içinde bulunduğu krizi aşmak için bulduğu tehlikeli bir yolu işaretliyor: Kimi Avrupalı sinemacılar, Hollywood’la ancak onun silahlarını kullanarak mücadele edilebileceğini düşünüyor, son derece tempolu, Hollywood filmlerini aratmayacak kadar hızlı filmler yapma sevdasına düşüyorlar. Bu çabanın pek çok sakıncalı yanı var, ama en önemlisi, Hollywood filmleri gibi yapılmış Avrupa filmlerinin gişe başarısına ulaşmaları halinde, ortalıkta yalnızca tek tip filmlerin kalacağı gerçeği... Kaldı ki Hollywood’un ustası olduğu tarzda filmler yapmak ve onların becerebildiği gibi seyirciyi hoşnut bırakmak, sanıldığı kadar kolay bir iş değil. Unutmamak lazım ki Hollywood hızlı filmler yapma konusunda artık çok deneyimli, kendini çok geliştirmiş durumda ve Avrupa standartlarına göre çok yüksek bütçelerle (dolayısıyla çok daha gelişmiş bir teknolojiyle) film yapıyor.
Şu birkaç basit gerçeğin farkında olmayan kimi Avrupalı sinemacılar ise, kötü Hollywood kopyası filmler yapmayı sürdürüyorlar. Jean Marie Poire de bu yolun yolcusu.
“Koruyucu Melekler” hemen hiçbir önemi olmayan, çok sıradan bir komedi filmi. Tüm duyurularında belirtildiği gibi çok hızlı olduğu doğru, ama komik olmadığı da kesin.
Çünkü film komediyi, modern sinemanın artık çok gerilerde bıraktığı bir yerlerde arıyor. Yaramaz çocuklar, kıskanç kadınlar, yanlış anlamalar, yalanlar, düşüp kalkmalar gibi klasik trüklerin kullanıldığı bu komedi tarzı, filmin biçiminde kendini fazlasıyla gösteren modern anlatımla inanılmaz bir çelişki oluşturuyor. Filmin komedi janrı bakımından hoş bir yenilik olarak görülebilecek tek yanı, koruyucu melek esprisi, fakat bu buluştan da yeteri kadar yararlanılamıyor.
Reji açısından, Hollywood’u taklit etmenin sanıldığı kadar kolay olmadığına da güzel bir örnek “Koruyucu Melekler”. Poire, kimi genç yönetmenlerin düştüğü bir tuzaktan kendini kurtaramamış, filmi, hızlı yapmak adına karikatüre dönüştürmüş. Dramatik önemi olan neredeyse hiçbir sahne perdede gerektiği kadar kalmıyor, hele finale doğru ne olup bittiğini yalnızca görebiliyorsunuz, olanları beyninizin süzgecinden geçirecek, öykünün o sırada ne hal aldığını tartacak zamanınız kalmıyor. Çünkü yönetmen, bir şeyin ne kadar hızlı olursa, o kadar iyi olacağını sanıyor.
Keşke Jean Marie Poire gibi yönetmenlerin de birer koruyucu melekleri olsa da, onların en hızlısından on-on beş Amerikan filmini üst üste seyrettirip, hiçbirinin sandıkları kadar hızlı olmadığını, en dur durak bilmeyen avantürlerin bile dramatik anlarda yavaşladığını, kameranın insanların yüzüne yöneldiğini gösterse..
Antrakt, Sayı: 59, Ekim-Kasım 1996
Les Anges Gardiens-Koruyucu Melekler
Yönetmen: Jean-Marie Poire; Senaryo: Christian Clavier, Jean-Marie Poire; Yapımcı: Alain Terzian; Görüntü yönetmeni: Christophe Beaucarne, Jean-Yves Le Mener; Müzik: Eric Levi; Kurgu: Catherine Kelber; Oyuncular: Gerard Depardieu (Antoine), Christian Clavier (Pere Herve), Eva Grimaldi (Regina), Yves Renier (Yvon), Eva Herzigova (Tchouk); 1995 Fransa yapımı; 110 dakika; Dağıtımcı firma: Umut Sanat Ürünleri/UIP; Gösterim tarihi: 13 Eylül 1996
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder